ในคืนวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของผมเดินออกจากห้องหอไป
เราไม่ได้มองหน้ากัน
แต่เขาทิ้งไว้เพียงหนึ่งถ้อยคำที่ทำให้ผมจำขึ้นใจ
"พอใจแล้วใช่มั้ย? แต่ฝืนนอนด้วยไม่ลงหรอกนะ ไม่อยากกินเศษเดนต่อจากใคร...สกปรก"
และน้ำตาของผมที่ไหล มันมาจากความเสียใจ
ในคืนที่ควรมีความสุข ชีวิตคู่ของพวกเรา
กลับเริ่มต้นขึ้นด้วยหยดน้ำตา
